Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

14 bloggers γράφουν "Το μυστήριο του καφενείου..."




  Μια ιστορία της Μαρίας Νι. από τις "Ιστορίες του Καφενέ" ήταν που έδωσε την αφορμή... και για ακόμη μία φορά, 14 bloggers αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να τη συνεχίσουμε, ο καθένας με το δικό του μοναδικό τρόπο, δημιουργώντας ένα συλλογικό, συνεργατικό κείμενο. 


 Κάτι περίεργο συμβαίνει στο ήσυχο καφενείο του κυρ Μιχάλη: σκοτεινά ραντεβού μεταξύ ανδρών, ύποπτοι μαύροι χαρτοφύλακες που αλλάζουν χέρια... Όταν ένας νεαρός άνδρας εξαφανίζεται και τη θέση του στις περίεργες συναντήσεις παίρνει μια άγνωστη κοπέλα, ο κυρ Μιχάλης, προσπαθώντας να βοηθήσει, μπλέκεται τελικά μαζί με μια παιδική του φίλη σε μια παρακινδυνευμένη ιστορία με πολλές προεκτάσεις: παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, μια Λεγεώνα τρομακτικών ανθρώπων που προορισμός τους είναι το κακό, μυστικές δράσεις... Ποιος είναι ο ρόλος του καθενός στην ιστορία; Τι είδους αποκαλύψεις θα έρθουν στο φως και πώς οι ήρωες θα οδηγηθούν τελικά στη λύτρωση; 


Συμμετέχουν οι εξής bloggers,
εξελίσσοντας την ιστορία με την παρακάτω σειρά:

 ΄Ελενα Λ → Μια ανάσα!
 MARILISE → ΙΣΙΔΩΡΑ
Hengeo → Το Γιασεμί
 ΕΚΦΡΑΣΟΥ → Η Λεγεώνα
airis → Ελπίδα
 Funky Monkey (εγώ) → Παράλληλες κινήσεις
Maria Kanellaki → Φ
 Levina → Διαφυγή
Xristina @ Dear e-diary → Μικρές ζωές
Georgette B. → Όλα αλλιώς...

________________________________________________________________________


Παράλληλες κινήσεις 

Η άγνωστη κοπέλα είχε εξαφανιστεί.
«Μα πώς είναι δυνατόν; Τώρα δα μιλούσαμε…  πού πήγε;»  Ο κυρ-Μιχάλης σάρωσε με το βλέμμα του το χώρο, έπειτα κατευθύνθηκε με βιασύνη προς την πόρτα του καφενείου και βγήκε με ορμή στο δρόμο. Κανείς. Ούτε ίχνος της κοπέλας – σαν να μην υπήρξε ποτέ, σαν να μην είχε περάσει ποτέ από το μαγαζί του, σαν να μην είχαν καθίσει ποτέ μαζί στο ίδιο τραπέζι να μιλήσουν, έτσι χαμηλόφωνα και συνωμοτικά.
«Αυτή η ιστορία κοντεύει να με τρελάνει…  μα τι έγινε, άνοιξε η γης και την κατάπιε;» μονολόγησε γεμάτος απορία και λιγάκι φουρκισμένος ο κυρ-Μιχάλης, μπαίνοντας και πάλι μέσα στο καφενείο του. Αποφάσισε να ρωτήσει την παρέα που έφευγε μήπως είχε δει κάτι, όμως αποδείχτηκε πως κανείς δεν είχε δώσει την παραμικρή σημασία στην κοπέλα που καθόταν μαζί του.
Ο κυρ-Μιχάλης υποχρεώθηκε τελικά να πιέσει τον εαυτό του για να επανέλθει στις απαιτήσεις της δουλειάς του στο καφενείο. Πίεσε τον εαυτό του πολύ… και προσπάθησε, όσο βέβαια ήταν αυτό δυνατό, να καταπνίξει προσωρινά κάθε σκέψη που γεννιόταν στο νου του σχετικά με όλο αυτό το μυστήριο – για μια τρομερή στιγμή, αναπάντητα ερωτήματα,  εικασίες που κατέληγαν σε αδιέξοδα, αδικαιολόγητες κινήσεις τρίτων, χαμένα πρόσωπα και κίνδυνοι από το πουθενά αιωρήθηκαν για λίγο ασύνδετα στο νου του κι έπειτα, συμμαζεύτηκαν όπως-όπως σε μια ακρούλα του και φυλάχθηκαν καλά, για μια μετέπειτα επεξεργασία.

Όσο ο κυρ-Μιχάλης έδινε μάχη για να επιβληθεί στον εαυτό του και στις σκέψεις του, εξυπηρετώντας - φαινομενικά ήρεμος - τους θαμώνες του καφενείου, σε ένα άλλο μέρος του κόσμου κι από ένα άλλο οίκημα, νεαρά ζευγάρια ξεκινούσαν να κάνουν αυτό που είχαν διαταχθεί.  Το πρώτο νέο ζευγάρι εγκατέλειψε το χώρο και κατευθύνθηκε ανατολικά, ένα άλλο αμέσως μετά το ακολούθησε και κατευθύνθηκε νότια, κι ακολούθησαν κι άλλα, κι άλλα… παίρνοντας διαφορετικές κατευθύνσεις το καθένα, και προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Όλοι τους γύρω στα 30, ντυμένοι προσεγμένα, έβγαιναν από το κτίριο με βλέμμα κενό. Την επόμενη στιγμή, το βλέμμα τους άλλαζε, αποκτώντας μια μελετημένη γλυκύτητα και την όψη ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Αν τους κοιτούσε προσεκτικά κανείς, το μόνο που θα παρατηρούσε και θα θυμόταν έπειτα θα ήταν το πόσο αγαπημένοι έδειχναν μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, οι άνδρες και οι γυναίκες δεν γνωρίζονταν καν… αλλά αυτό δεν θα το μάθαινε ποτέ κανείς άλλος, πέρα από τους ίδιους και από τη Λεγεώνα.
Κάθε ζευγάρι κατευθυνόταν προς μια διαφορετική πόλη. Όλα τα ζευγάρια θα πήγαιναν σε ένα ορφανοτροφείο. Και όλα τα ζευγάρια θα έπαιρναν μαζί τους φεύγοντας κι από ένα παιδί. Αρκετά μικρό για να μην ξέρει, αρκετά μικρό για να μην καταλαβαίνει, αρκετά μικρό για να μην θυμάται. Όλες οι απαραίτητες διαδικασίες είχαν ήδη κανονιστεί – στα μάτια κάποιου τρίτου, όλες οι διαδικασίες είχαν γίνει νομίμως. Στην πραγματικότητα, η Λεγεώνα είχε κινηθεί παράνομα και αρκετά υπογείως…  μα ο σκοπός λένε αγιάζει τα μέσα, κι ο σκοπός της Λεγεώνας ήταν προκαθορισμένος και μελετημένος εδώ και πολύ καιρό. Τα παιδιά τούς ήταν απόλυτα χρήσιμα.

Όσο τα ζευγάρια πραγματοποιούσαν αυτό που είχαν διαταχθεί, η Ελπίδα έβγαινε από το χώρο που θεωρούσε, τουλάχιστον για την ώρα, σπίτι της. Θα συναντούσε τη Νάντια, την κοπέλα που είχε στείλει να προειδοποιήσει τον κυρ-Μιχάλη για τον κίνδυνο. Έπρεπε να μάθει πώς είχε πάει η συνάντησή τους, κι αν η Νάντια είχε δώσει στον κυρ-Μιχάλη να καταλάβει πως ήταν οι μόνοι που γνώριζαν τι ακριβώς συνέβαινε στα ορφανοτροφεία και πως χρειάζονταν βοήθεια. 
Ξεκλειδώνοντας το νοικιασμένο αυτοκίνητό της, η Ελπίδα βρήκε στο κάθισμα του συνοδηγού, πάνω στο χαρτοφύλακά της, ένα χάρτινο φάκελο. Θορυβήθηκε. Δεν τον είχε αφήσει η ίδια εκεί, ούτε κάποιος άλλος δικός της. Κατάλαβε αμέσως από πού προερχόταν. Τον άνοιξε με τρεμάμενα χέρια και μέσα του ανακάλυψε ένα CD.  Με όλες τις αισθήσεις της τεταμένες και με πυρετώδεις  κινήσεις,  το τοποθέτησε στο CD-player του αυτοκινήτου.
Στην αρχή, δεν ακούστηκε τίποτε. Κι έπειτα, μια βαριά, κοφτή και αλλοιωμένη φωνή γέμισε το μικρό χώρο και έκανε τις τρίχες στο σβέρκο της να ορθωθούν.

«Σας προειδοποιήσαμε. Και όχι μία φορά. Ξεκινήσατε τη δική σας σταυροφορία. Εναντίον μας; Είμαστε πιο δυνατοί από εσάς. Και δε θα σταματήσουμε. Αυτός που αναζητάς είναι μαζί μας… για λίγο ακόμη. Νομίζεις πως τον βοηθάς μπλέκοντας κι άλλους, Ελπίδα; Μιλάτε πολύ. Μιλάτε πολύ… και το ξέρουμε. Τώρα λοιπόν καλείσαι να πάρεις αποφάσεις. Αυτόν που αγαπάς; Τους φίλους που σε στηρίζουν; Ή κάποια παιδιά που εσύ δεν γνωρίζεις, ούτε θα γνωρίσεις ποτέ, και κανείς δεν νοιάζεται γι΄αυτά; Τα πράγματα είναι απλά: ποιον θα διαλέξεις να σώσεις, Ελπίδα; Ο χρόνος σου τελειώνει…»

Η σκληρή φωνή σταμάτησε απότομα να μιλά. Η Ελπίδα είδε μεμιάς μπροστά της την εικόνα του μικρού Βασίλη και της ξανθούλας Όλγας, που σε μια νύχτα εξαφανίστηκαν από το ορφανοτροφείο. Από το δικό τους ορφανοτροφείο - από τα κρεβάτια δίπλα τους. Εκείνη, η Νάντια και ο Φώτης ήταν μικροί… μα όχι και τόσο μικροί. Εκείνο το ίδιο βράδυ και πριν από την εξαφάνιση των δυο μικρότερων παιδιών, δόθηκε σε όλα τα παιδιά ένα χάπι, δήθεν για την «ίωση» - έτσι τους είπαν. Υποψιασμένοι, μιας και σπάνια συνέβαινε αυτό κι επειδή δεν ένιωθαν καθόλου άρρωστοι, η Ελπίδα, η Νάντια και ο Φώτης αρνήθηκαν να το καταπιούν και το έφτυσαν κρυφά στη χούφτα τους, όταν έφυγαν οι υπεύθυνες του θαλάμου. Έτσι δεν κοιμήθηκαν. Και είδαν, πίσω από τα μισόκλειστα μάτια. Είδαν τα πάντα. Και δεν ξέχασαν. Ήταν οι μόνοι από όλα τα παιδιά στο θάλαμο που είδαν… και δεν ξέχασαν ποτέ πως υπήρξαν κάποτε μαζί τους, ανάμεσά τους, ο Βασίλης και η Όλγα. Κανένα άλλο παιδί δε τους ξαναθυμήθηκε έκτοτε.    
Οι τρεις φίλοι συνειδητοποίησαν πολύ γρήγορα πως κάποιοι, άγνωστοι σ΄αυτούς, κινούσαν τα νήματα της ζωής τους εν αγνοία τους. Όπως και όλα τα άλλα παιδιά του ορφανοτροφείου, έτσι κι εκείνοι, δεν ήξεραν από πού προέρχονταν, ποιοι ήταν οι γονείς τους και πώς είχαν καταλήξει εκεί. Και πέρα από αυτό, δεν καταλάβαιναν το λόγο που είχαν εξαφανιστεί, από τη μια στιγμή στην άλλη, τα δυο μικρά παιδιά από το ίδρυμα και κανείς πια δεν μιλούσε γι΄αυτά.
Μεγαλώνοντας, η Ελπίδα, ο Φώτης και η Νάντια αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να βρουν τις απαντήσεις στα τόσα ερωτήματα. Ποτέ δεν φαντάστηκαν το πόσο δύσκολο αυτό θα ήταν και το πόσο επικίνδυνη θα μπορούσε να αποβεί η συλλογή των πληροφοριών… Ήταν μια άνιση μάχη, μια σταυροφορία ενάντια σε πολύ ισχυρούς αντιπάλους.

Η Ελπίδα, συναισθηματικά φορτισμένη πια, αφαίρεσε το CD από τη συσκευή και αναλύθηκε σε δάκρυα.
Τι έπρεπε τώρα να κάνει; Πόσο, ποιους και με ποιο τρόπο θα επηρέαζε μία της απόφαση;
Ο χρόνος της τελείωνε… και χρειαζόταν οπωσδήποτε βοήθεια.
     

 **********


 Σ΄αυτό το σημείο, παραδίδω τη σκυτάλη στην Μαρία Κανελλάκη (Απάγκιο). Μαρία μου, καλή συνέχεια! 

(Και τώρα τρέχω να κρυφτώ από όσους πρόκειται να
 συνεχίσουν την ιστορία, γιατί μετά από όλα αυτά που 
έγραψα, έχω σοβαρές υποψίες πως θα με κυνηγάνε...)

:))

 Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους, να περάσετε υπέροχα! 




43 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία.
    Το βράδυ θα το διαβάσω με την ησυχία μου και θα επανέλθω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά έχω πάθει πλάκα...
      Που τα σκέφτηκες όλα αυτά;;
      Εξελίσσεται εξαιρετικά!
      Μπράβο!

      Διαγραφή
    2. :))))
      Πόσο χαίρομαι με όσα μου έγραψες!
      Σου είπα και στο mail, μ΄ έπιασε η.... προκοπή!! Είχα πολλές ιδέες στο κεφάλι μου... Και ήθελα τόσο να πατήσω πάνω στο δικό σου, μυστηριώδες ύφος!
      Να είσαι καλά, Μαρία μου, φιλιά!

      Διαγραφή
  2. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Για περισσότερα θα έρθω από το σπίτι !
    Μάκια! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάκια κι από εμένα και σε περιμένω! ♥

      Διαγραφή
    2. Ήρθα! Σιγά μη δεν ερχόμουν κουβαλώντας και το θαυμασμό μου!!!
      Απλά στη δουλειά, επειδή σήμερα αναγκάστηκα να καταχραστώ χρόνο για το Συμπόσιο ( που δεν που πήγαν όλα ρολόι το πρωί) μετά δεν μπορούσα να πληκτρολογώ χωρίς να με πάρουν είδηση !
      Είχα πολύ ενθουσιαστεί ..εκείνη την ώρα θα σου είχα γράψει σαν μικρό παιδάκι ..ξέρεις! αχαχα!
      Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είσαι ευφυής!
      Μπράβο Έλλη μου!
      Καλά κουράγια στο Μαράκι μας! αχαχα!
      Φιλάκια πολλά ♥

      Διαγραφή
    3. Καλώς την!!
      Τι έγινε το πρωί με το Συμπόσιο; Δεν κατάλαβα! Να πάρει η ευχή, ακόμη δεν έχω βρει χρόνο να περάσω από εσάς... Θα το προσπαθήσω από αύριο!
      Χαίρομαι που σου άρεσε η συνέχεια και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! (Όσο για τη Μαρία μας, μια χαρά θα τα πάει... είμαι σίγουρη! Το έχει και το παραέχει!)
      Φιλάκια πολλά! ♥

      Διαγραφή
  3. Και πολύ καλά κάνεις που θα κρυφτείς! μετά από όλο αυτό το κολοσσό πληροφοριών τους έχεις δέσει χειροπόδαρα! Πέρα από την πλάκα ήταν μια απίστευτα δημιουργική συνέχεια! Μου άρεσε πολύ που μας πήγες στην οπτική γωνία των άμεσα εμπλεκομένων!
    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (Σσσσ... μεταξύ μας, ε; Ήρθα για λίγο και θα ξανακρυφτώ, μην πεις σε κανέναν ότι μιλήσαμε!!)
      :))
      Χαίρομαι που σου άρεσε η συνέχεια και το ότι μετέφερα το ενδιαφέρον στα άλλα πρόσωπα (αντί του κυρ-Μιχάλη). Είμαι σίγουρη πως θα ξαναέχει στο μέλλον τη θέση του στην ιστορία, αλλά θεώρησα πως ήταν καλύτερα να πατήσω πάνω στο "μυστήριο" αυτή τη φορά (που είναι και ο τίτλος της ιστορίας).
      Έχω επίγνωση πως η Κανελλάκη θα έχει τρομοκρατηθεί τώρα, αλλά δεν την φοβάμαι, είναι αστέρι!
      Καλό απόγευμα επίσης!

      Διαγραφή
  4. Δεν έχω λόγια...!!
    Ταινία κανονική!!
    Μπράβο σε όλους!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα!! Λες; (Χόλιγουντ ακούει; Όβερ!)
      :))
      Φιλάκια πολλά, Κατερίνα μου!

      Διαγραφή
  5. Α όχι!!!... Πετάμε τη χειροβομβίδα μας κι ύστερα "Μαρία μου καλή συνέχεια..."
    Αν το ήξερα πως θα συνέχιζα την ιστορία μετά τον θηλυκό "Άρθουρ Κλαρκ", ούτε που θα το σκεφτόμουν να συμμετάσχω!

    @Λεβίνα μου, σε πειράζει να ασχοληθώ με τον κυρ-Μιχάλη τώρα εγώ; Να σιγυρίσουμε ήσυχα-ήσυχα το καφενείο, να μαζέψουμε τις καρέκλες και να πάμε για ύπνο;;;;

    Αχ βρε Έλλη μου τι μου κάνεις! Ως αναγνώστρια, καθηλώθηκα απ' την ιστορία σου. Διάβαζα, κι ένιωθα πως παρακολουθώ κινηματογραφική ταινία. Μπράβο σου!
    Πάω τώρα εγώ. Έχω κάτι καυτές πατάτες να παραλάβω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα!! Έεεεελα.... ξέρω ότι σου πέσαν πολλά μαζεμένα, αλλά ακριβώς γι΄αυτό, έχεις πολλά διαφορετικά μέτωπα ανοιχτά, οπότε και δυνατότητες επιλογής με ποιο από όλα θα ασχοληθείς!
      Δε σε φοβάμαι εσένα, είσαι αστέρι, το έγραψα και πιο πάνω! ♥
      Είναι μεγάλη τιμή για μένα να διαβάζω πως το κείμενό μου σε καθήλωσε. Σε ευχαριστώ!
      Η αλήθεια είναι πως από την πρώτη στιγμή που είχα διαβάσει την αρχική ιστορία στη Μαρία Νι., ο νους μου είχε οργιάσει και της το είχα πει στο σχόλιό μου. Έκρυβε ήδη πολύ μυστήριο... οπότε άρπαξα την ευκαιρία να γράψω σ΄αυτό το ύφος - κάτι που αν και μου αρέσει, για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν το κάνω και πολύ συχνά.
      Φιλάκια πολλά και καλές εμπνεύσεις! :)

      Διαγραφή
  6. Καλά είσαι φοβερή και τρομερή Έλλη μου, έτσι όπως έδωσες μια προοπτική των εμπλεκομένων! Η Κανελάκη δεν έχει θέμα μια χαρά θα τα καταφέρει, το έχει αποδείξει άλλωστε! Μου άρεσε που χρησιμοποιείς λεπτομέρειες στην αφήγηση σου και δημιουργούνται μ' ευκολία εικόνες στον αναγνώστη και φυσικά μυστήριο!
    Τη λεγεώνα, το ορφανοτροφείο, τις τρίχες στο σβέρκο της Ελπίδας που από φόβο ορθώθηκαν, μα είσαι κοπέλα μου αριστουργηματική! Παίζεις με την πένα και την φαντασία σου μαγικά! Μπράβο σου Έλλη μου! κι ευχαριστούμε για την ενδιαφέρουσα συνέχεια που έδωσες!
    Να έχεις ένα γλυκό και χαλαρό ΣαββατοΚύριακο!
    Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και "φοβερή" και"τρομερή";!! Αχαχαχα!! Σ΄ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια και για την εμψύχωση! Και χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε η συνέχεια!
      Το Κανελλάκι μας όντως έχει αποδείξει τις δυνάμεις της... περιμένω τώρα εναγωνίως να δω τι θα σκαρφιστεί κι αν θα ακολουθήσει όσα συμπεριέλαβα ή θα δώσει εντελώς άλλη τροπή!
      Καλό και ήρεμο Σ/Κ, πολλά φιλιά και αγκαλιά κι από εμένα! :)

      Διαγραφή
  7. Έλλη μου η συνέχεια που έδωσες είναι καταπληκτική, δημιούργησες καινούργια πλοκή και δράση, αρκετό μυστήριο και έδωσες στην επόμενη συγγραφέα αρκετό υλικό για να δουλέψει. Συγχαρητήρια!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ! Χαίρομαι πολύ με όσα λες!
      Φιλάκια πολλά!

      Διαγραφή
  8. wow!!!!
    εξαιρετικη συνεχεια και τροπη Έλλη μου!
    συγχαρητήρια!
    σου πάει πολύ αυτό το είδος γραφής τελικά!
    μπραβο!!!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω, αλήθεια; Δεν με έχω δοκιμάσει και πολύ σ΄αυτό το είδος γραφής... χαίρομαι λοιπόν που το πιστεύεις αυτό!
      Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ! ♥

      Διαγραφή
  9. Η αλήθεια είναι δεν τα κατάλαβα όλα αλλά από οτι μου φαίνεται έχω λίγη δουλίτσα γιατί πρέπει να ανατρέξω σε προηγούμενα...
    Πάντως πολύ ωραία η ιδέα σας,και πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που γράφεις Έλλη μου!
    σε φιλώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστούμε και ευχαριστώ πολύ κι εγώ με τη σειρά μου!Πράγματι, θα πρέπει να διαβάσεις και τα προηγούμενα κεφάλαια για να μπεις στο κλίμα... Εγώ συνέχισα την ιστορία από εκεί που την άφησαν όσοι προηγήθηκαν. Εάν βρεις το χρόνο, κάνε μια ανάγνωση από την αρχή (τώρα ήταν σαν να σου άνοιξα ένα βιβλίο να το διαβάσεις από τη μέση... δε λέει!)
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Η εξέλιξη είναι όντως ανατρεπτική και τα νέα δεδομένα αποκτούν ένα ιδιαίτερο μυστήριο , νέα πλοκή !!!
    Μου άρεσαν οι λεπτομέρειες της γραφής σου !!
    Καλό ξημέρωμα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά, Νικόλ μου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Καλό Σαββατόβραδο και καλή Κυριακή να έχεις!

      Διαγραφή
  11. Μου άρεσε η συνέχειά σου! Το μυστήριο όλο και περιπλέκεται, άντε να δούμε πως θα τελειώσει!

    Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. :)
      Σε ευχαριστώ, Γιώργο!
      Ανυπομονώ τρελά να δω πώς θα εξελιχθεί και πώς θα τελειώσει...
      Καλό Σ/Κ επίσης!

      Διαγραφή
  12. Ανώνυμος14/6/14, 1:33 μ.μ.

    Εντάξει Ελλη πας για σεναριογράφος και μας το κρύβεις!!!! Τι συνέχεια έδωσες??? Το πήγες έτη φωτός μακρυά το μυστήριο κι ειλικρινά ανυπομονώ πως θα συνεχίσει η Μαρία!!!! Μπράβο σου κοπέλα μου, μας άφησες άφωνους!!! Φιλάκια πολλά και να χεις ένα όμορφο σ-κ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα!! Έλα ντε... το πώς μου βγήκε η συνέχεια προς σενάριο μεριά, μη με ρωτάς, ούτε εγώ το κατάλαβα!! Την έγραψα με μια ανάσα... ήταν γραφτό της, χαχαχα!!
      Κι εγώ ανυπομονώ για τη συνέχεια της Μαρίας, αναρωτιέμαι από πού θα θελήσει να πιαστεί!
      Σ΄ευχαριστώ πολύ για όλα, φιλάκια πολλά και χαρούμενο Σ/Κ σου εύχομαι!

      Διαγραφή
  13. Eλλη μου γραφεις υπεροχα!!! Τι φαντασια ειναι αυτη!!! Μπραβο!!!
    Τα φιλια μου και την αγαπη μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ, Φωτεινή μου! Πολλά φιλιά κι από εμένα και την αγάπη μου! :)

      Διαγραφή
  14. Είμαι υπερήφανη για σένα..... δυνατή γραφή !!Πως είσαι ; Λόγω υπερβολικης δουλειάς και υποχρεώσεων απέχω των" καθηκόντων μου"Ε! που θα πάει δεν θα κάνω κι εγώ διακοπές...... Φιλάκια και σου ευχομαι να περνάς όμορφα και να έχεις ένα υπέροχο καλοκαίρι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι καλά και χαίρομαι πολύ που πέρασες! Κι εγώ "έμπλεξα" λίγο το τελευταίο διάστημα και αναγκάστηκα να λείψω...
      Εύχομαι να βρεις σύντομα το χρόνο να ξεκουραστείς και να χαλαρώσεις! Σου στέλνω πολλά φιλιά και σου εύχομαι ένα ήρεμο και χαρούμενο καλοκαίρι! Καλά να περνάς κι εσύ! ♥

      Διαγραφή
  15. Πολύ μου άρεσε η συνέχεια που δίνεις.... δίνει μια κατεύθυνση και η αλήθεια είναι ότι εγώ τη χρειαζόμουν...
    Εξαιρετικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε, Χριστίνα! Σ΄ευχαριστώ! Νομίζω πως κι εγώ τη χρειαζόμουν, και μιας και η σειρά μου ήταν περίπου στη μέση, θεώρησα πως τώρα ήταν η ώρα...
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  16. Γεία σου Έλλη, είμαι η Νίκη, καινούργια στη γειτονιά σας και ομολογώ άναυδη! Πρώτη φορά διάβασα κάτι δικό σου, χτες μόλις είδα το πολυτάλαντο "σπιτάκι" σου και δηλώνω ήδη fan! Να μιλήσω για τη φαντασία, για το μυστήριο που προσδίδεις ή για το βαθμό δυσκολίας; Μέχρι να τελείωσετε το Μαράκι θα πρέπει να γίνει Σεγκέι Μπούμπκα (άλμα επί κοντό) χαχαχαχχαχα
    Χαίρομαι που σε βρήκα, ανυπομονό να σε γνωρίσω περισσότερο μέσα από τα ταλέντα σου (λίγο ελεύθερο χρόνο ψάχνω βασικά)
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Νίκη στη γειτονιά μας, αλλά και στην παρέα εδώ!
      Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και για την εμψύχωση, να είσαι καλά! Κι εγώ χαίρομαι που βρεθήκαμε.
      Όποτε μπορείς και θέλεις, θα είμαι εδώ να τα λέμε και να γνωριστούμε καλύτερα!
      :)

      Διαγραφή
  17. •° Muito criativo, instiga o leitor!...

    º°。♡♡

    Ótimo dia cheio de luz e muita paz!!!
    Bom fim de semana!
    Beijinhos.
    º。✿✿º°

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Thank you very much for your kind comment, Magia!
      Have a good weekend too, kisses! :)

      Διαγραφή
  18. Δέν έχω παρακολουθήσει όλες τίς συμμετοχές αλλά μέ τό υπέροχο κείμενό σου Ελλη μου,απογείωσες όλη τήν υπόθεση καί τήν τροπή τής ιστορίας!!Πάντα θαυμάζω τόν τρόπο γραφής σου!!Μπράβο σου!!Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω! Σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Δήμητρα! Και για την εμψύχωση!
      Αν καταφέρεις να βρεις το χρόνο, διάβασέ την από την αρχή κάποια στιγμή, θα καταλάβεις τι έχει γίνει και πώςφτάσαμε ως εδώ.
      Συν τοις άλλοις, όσο η ομάδα συνεχίζει να γράφει, το όλο θέμα εξελίσσεται σε μια ενδιαφέρουσα ιστορία μυστηρίου με καλές δόσεις θρίλερ... (και διαβάζεται μια χαρά και στην παραλία, όσο απολαμβάνεις το μπάνιο σου και τον καλοκαιρινό ήλιο, αν έχεις σύνδεση σε δίκτυο!!)
      ;-)
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  19. Έχασα πολλές συνέχειες (κι ένα σχόλιο μόλις τώρα, αλλά δεν το κάνω θέμα..χαχα)..
    Σήμερα έπιασα πάλι την ιστορία μια κι έφτασε η σειρά μου κι εγώ χαμπάρι δεν είχα πάρει...Έλλη μου, μπράβο για τη συνέχεια που έδωσες!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα! Ναι, κάτι γίνεται με τα σχόλια, κι εμένα μου συμβαίνει!
      Σ΄ευχαριστώ πολύ! Έρχομαι τώρα να διαβάσω και τη δική σου, είδα πως την δημοσίευσες!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή

Μη διστάσετε να μου πείτε τη γνώμη σας... Χαίρομαι πάντοτε την επικοινωνία μαζί σας!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...